Kliknij tutaj >> ⚾ List Miłosny W Stylu Barokowym

Piotrze Najdroższy ! Nie mam słów, aby podziękować Ci za wszystkie oznaki troski i życzliwości, jaką mnie darzysz. Dziękuję za piękne róże i za godziny spędzone wczoraj wieczorem w Twoim towarzystwie. Wiesz, za każdym razem mam wyrzuty sumienia, że zabieram Ci cenny czas jaki masz, by odpocząć po całym dniu pełnym pracy i zmartwień. Z drugiej jednak strony jestem taka Wątek miłosny w Panu Tadeuszu. Autorką opracowania jest: Adrianna Strużyńska. Najważniejszym wątkiem epopei Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz” jest motyw patriotyczny. Pojawiają się jednak również liczne wątki poboczne. Jednym z nich jest motyw miłości. Dualizm stylistyczny języka muzycznego, dostrzegalny zwłaszcza w XVII w. (kompozycje w stylu dawnym - stile antico stile antico i stylu nowym, barokowym - stile moderno stile moderno) spowodował utrzymywanie zarówno chórów wykonujących muzykę a cappella (m.in. zespół rorantystów śpiewających w katedrze na Wawelu), jak i kapel W sypialni w stylu barokowym nie może to być jednak zwykłe łóżko – to musi być prawdziwe łoże. Duże, z ozdobną ramą i zagłówkiem – chętnie tapicerowanym, z pikowaniami. Materiały, które powinny się na nim pojawić to satyna i welur – połyskliwe, aksamitne, wysokiej jakości. W barokowej sypialni pożądanymi elementami Grzebienie i inicjały – Monogramy wykorzystywane do celów dekoracyjnych były powszechne w meblach w stylu barokowym, podobnie jak heraldyczne herby. Motyw lambrekinów – Zauważyliśmy już, że epoka baroku charakteryzowała się luksusowymi tkaninami, a cechy tych tkanin były wykorzystywane również w innych mediach. Vay Tiền Online Chuyển Khoản Ngay. Wszyscy dobrze wiedzą, że przed ślubem na głowie Pary Młodej spoczywa wiele obowiązków. Muszą zaplanować ogromne przyjęcie dla dużej liczby osób. Zadbać o najmniejszy szczegół i przy tym pamiętać o własnym komforcie i szczęściu. Jest to niewątpliwie trudna sztuka, z którą wielu ma problemy na starcie. Najważniejszym punktem jednak jest, by dobrze wszystko zaplanować na samym początku. Każdy element przygotowań dobrze rozpisać i trzymać się utworzonej listy. Jeżeli chodzi o dekoracje, najistotniejszym elementem jest, by wybrać motyw przewodni uroczystości. Z czasem wszystkie ozdoby i akcesoria podporządkowuje się pod wybrany wcześniej styl. W ten sposób stworzycie piękną i spójną całość, która z pewnością zachwyci Waszych gości. Kierując się głównym motywem, macie większe bezpieczeństwo, że nawet najmniejszy szczegół na Waszym weselu będzie dopracowany do końca i świetnie komponował się z pozostałymi elementami i nowoczesny styl glamourStyl glamour występujący na weselach z pewnością nie jest dla wszystkich. Ze względu na bogactwo zdobień, przepych i luksus może nie podpasować każdemu, szczególnie jesteście fanami minimalizmu. Glamour to przede wszystkim wyrafinowana elegancja i wyczucie proporcji pomiędzy bogactwem i prostotą. Całość utrzymuje się w królewskim, barokowym tego stylu opiera się na złocie i srebrze z dodatkami kryształków i wyrafinowanych dekoracji. Często pojawia się także butelkowa zieleń. Ważne jest, by podczas organizacji ślubu w stylu glamour trzymać się go poprzez cały etap przygotowań. Dekoracje stołu, wnętrza, wygląd Pary Młodej, dekoracje samochodu - wszystko musi być utrzymane w tym bogatym i wyjątkowym stylu. Wszystko musi być spójne, by nie odebrać atrakcyjności całej uroczystości. Ważnym elementem jest również miejsce odbywania się takiego przyjęcia. Ze względu na bogactwo i splendor jakim charakteryzuje się ten styl, nie ma w nim miejsca na prostotę wiejskiej chatki czy potulne zacisze domowe. Wasze wybory powinny podążać w kierunku zamków, sal balowych i eleganckich lokali. Aranżacja sali weselnej w stylu glamour, fot: PinterestBogate dekoracje na stół weselny Jednym z bardziej istotnych elementów do przygotowania przed ślubem są dekoracje stołu. Zgodnie z polityką stylu glamour, muszą one być bardzo bogate, barokowo zdobione, lecz utrzymujące równowagę pomiędzy prostotą, a przepychem. Kierując się tymi zasadami z pewnością stworzycie magiczne ozdoby, które świetnie dopełnią Wasze wesele. Podstawą jest, by zadbać o dobre tło pod pozostałe dekoracje. Piękny obrus, na którym widnieje bogato zdobiony bieżnik idealnie się sprawdzi. Złoto i srebro pojawiające się w tego typu ozdobach świetnie dopełni pozostałe dekoracje, pozwalając im się etapem są eleganckie i luksusowe elementy zastawy. Odgrywają bardzo dużą rolę w dekoracjach stołu. Na pewno widzicie różnicę pomiędzy porcelanową zastawą, a papierowymi talerzykami. Dlatego też jest to bardzo istotna część, by stworzyć wszystko spójne i eleganckie. Dopełnieniem zastawy będą piękne i eleganckie serwetki papierowe. Białe ze złotym, metalicznym napisem “love” idealnie dopełnią wystrój stołu i wpasują się do pozostałych dekoracji w stylu glamour. Decydując się na klasyczne, białe serwetki możecie wzbogacić je metalicznymi napisami “love”, które pięknie komponują się ułożone na złożonych serwetkach. W ten sposób nawet prosty dodatek może zyskać bogatego na stół weselny z napisem love - kup w sklepieCharakterystycznym dodatkiem dla stylu glamour jest duża ilość świec na stołach. Nadają one magicznej i ciepłej atmosfery całemu przyjęciu. Istotne jest, by pojawiały się na stołach dla gości, bufecie, barku, tam gdzie się tylko da - im więcej tym lepiej! Dodatkowo umieszczone w pięknych świecznikach stworzą niezapomniany klimat, który udzieli się wszystkim gościom. świetnie skomponują się z kryształowymi żyrandolami i eleganckimi pokrowcami na krzesła. Świece pieńkowe w kolorze Rosegold to murowany pewniak, jeśli chodzi o wesele w stylu glamour. Kolor idealnie oddaje charakter tego stylu. Jeżeli dopasujecie do nich również świece w innych rozmiarach i kształtach, stworzycie piękną całość, bogato zdobionego na stół weselny w stylu glamour - kup w sklepieNiezbędnym elementem stołu weselnego są winietki z nazwiskami zaproszonych najbliższych. Ważne jest, by świetnie dopasowały się do pozostałych dekoracji stołu i wnętrza. Świetnym rozwiązaniem będą więc wizytówki z kolekcji Rosegold Flowers, które dzięki swojemu motywowi graficznemu idealnie wpisują się zarówno w styl przyjęcia, jak i najnowsze trendy na sezon ślubny 2020/2021. Białe winietki z grafiką delikatnych kwiatów świetnie będą wyglądały ustawione w stojakach w kształcie serduszek w delikatnie różowo-fioletowym elementem dekoracyjnym na stół weselny jest tabliczka z numerem stołu i możliwością personalizacji. Taki gadżet na pewno świetnie sprawdzi się w formie praktycznego uporządkowania całego przyjęcia. Goście bez problemu odnajdą swoje miejsca, a sama tabliczka dopełni pozostałe dekoracje stołu. Delikatna grafika odpowiadająca wybranej kolekcji, wzmocni efekt zdobień i świetnie wpisuje się w charakter stylu glamour. Można wykorzystać także złote numerki na stoliki, które pięknie odbijają numerki na stoły weselneWażnym elementem dekoracyjnym motywu wiodącego są aranżacje kwiatowe. Świeże, piękne bukiety dodatkowo ozdobione kryształkami, perełkami świetnie zamkną cały efekt dekoracji stołu. Istotna kwestia jest ich umieszczenie w taki sposób, by nie przeszkadzały w podstawowych czynnościach międzyludzkich jak rozmowa. Dlatego świetnym rozwiązaniem będzie umieszczenie kwiatów na wysokich wazonach, kielichach lub umieszczenie ich w formie zwisających pod sufitem, żyrandolem. Na przyjęciu w stylu glamour najlepiej sprawdzą się kwiaty kojarzące się z przepychem i królewskim charakterem - róże, piwonie, hortensje czy lilie. W stylu glamour chętnie wykorzystywany jest również eukaliptus. Jest dostojny, wyjątkowy i wspaniale pasuje do każdego rodzaju kwiatów. Do bukietów z eukaliptusem warto wykorzystać także papeterię ślubną z tym motywem. W sklepie znajdziecie bardzo eleganckie dekoracje ślubne z eukaliptusem, które idealnie wpisują się w ten ślubne z eukaliptusem - propozycja w stylu glamourNajmodniejsze upominki dla gości w stylu glamourWesele jest ważnym wydarzeniem nie tylko w życiu Pary Młodej. Zaproszeni goście również stresują się przed samą uroczystością. Często wspierają Młodych swoją pomocą, radą czy dobrym słowem motywacyjnym. Bardziej doświadczeni mogą pomóc im w samej organizacji przyjęcia. Obecność najbliższych w tak istotnym dniu jest bardzo ważna dla Nowożeńców. Warto więc podziękować im za obecność, okazaną pomoc w wyjątkowy sposób. Ciekawym i modnym pomysłem będą z pewnością przepyszne czekoladki ślubne. Owinięte w złotko, ozdobione dodatkowo personalizowaną naklejką prezentują się bardzo elegancko i nowocześnie. Nawiązujący do pozostałych elementów motyw napisu “love” o złotej, metalicznej barwie, idealnie wpisuje się w podstawowe założenia stylu glamour. Personalizacja imionami Pary Młodej i datą wydarzenia sprawia, że upominek zyskuje na oryginalności i prezent dla gości wypadałoby wyjątkowo zapakować. Świetnie sprawdzą się w tej kwestii pudełeczka w kształcie marmurowych piramidek lub te z kolekcji Love. Biały papier, zdobiony złotymi elementami graficznymi idealnie nawiązuje do bogatego charakteru stylu glamour. To właśnie dzięki takim dodatkom stworzycie niezapomniane przyjęcie, które zachwyci wszystkich gości i cudownie będzie prezentować się pamiątkowych w kształcie piramidek na podziękowania dla gości - kliknij na zdjęcie, by przejść do sklepuŚwietnym wyborem będzie również wybór mini szampana, idealnie wpisującego się w charakter wesela. Goście, obdarowani takim upominkiem na pewno będą bardzo zadowoleni. Wspólnie możecie wznieść toast za zdrowie Pary Młodej używając tych prezentów. Goście mogą również zabrać szampany ze sobą, jako wspaniałą pamiątkę wyjątkowego przyjęcia. Personalizowana naklejka umieszczona na buteleczce nadaje charakteru upominkowi i podkreśla jego istotę. Mini szampany na podziękowania dla gości weselnych - kliknij na zdjęcie, by kupić w sklepieMagiczne dekoracje wnętrza weselnej sali balowejWcześniej wspomnieliśmy o najbardziej odpowiednim miejscu zorganizowania wesela w stylu glamour. Samo wnętrze jednak nie obroni się, potrzeba wielu dodatkowych elementów dekoracyjnych, by stworzyć spójną całość. Jednym z nich może być piękny i elegancki plakat z kolekcji Love. Biała karta, na której pojawia się powitalny napis oraz personalizacja w złotym kolorze świetnie się prezentuje i genialnie będzie wyglądać pośród białych, żywych stołu weselnego i nakryć gości w stylu glamour, fot: PinterestNiezbędnymi elementami będą również balony ślubne, występujące w dużej ilości. Najmodniejsze aktualnie są balony transparentne, w których możecie umieścić konfetti, brokat lub inne elementy dekoracyjne. Najlepszym rozwiązaniem będą balony transparentne z kolekcji Rosegold, które wewnątrz posiadają metaliczne konfetti, które idealnie sprawdzi się na weselu w stylu glamour. W połączeniu z foliowymi balonami, w przeróżnych kształtach, stworzą przepiękną całość, a Wasze przyjęcie nabierze lekkości i nowoczesności. Pięknie będą się prezentować balony foliowe wypełnione helem w kształcie inicjałów Pary Młodej lub klasycznego napisu “love”. Umieszczone nad krzesłami Nowożeńców lub na pamiątkowej ściance fotograficznej będą wyglądały bardzo stylowo i balony - najmodniejszy dodatek do dekoracji sal weselnychDodatkowymi dekoracjami sali będą na pewno wszelkiego rodzaju aranżacje kwiatowe, uzupełnione kryształkami, diamencikami. Bardzo ładnie również będa prezentowały się świecące lampki, lampiony i girlandy z balonów, naturalnych gałązek lub z odpowiadającym motywem graficznym. Urządzając przyjęcie weselne w stylu glamour, należy pamiętać o podstawowej zasadzie, by zachować umiar w przepychu. Glamour jest stylem na pograniczu kiczu, dlatego tak istotne jest, by znaleźć idealne proporcje, zostając po stronie elegancji. Mamy nadzieję, że Nasz artykuł rozjaśnił Wam tę kwestię i nie będziecie mieli najmniejszych problemów z wyborem odpowiednich dekoracji. Natalia Maszewska Droga Efreionolo,pokornie padam ci do stóp, o najdroższa ma królowo. Proszę, racz wybaczyć mi zuchwałość lecz serce me goreje niewyobrażalnie uczuciem do Ciebie. Wszelaki sens mego parszywego żywota uchodzi w cień przy sprawie pierwszorzędnej wagi, jaką jest rozłąka. Zawładnęłaś mą duszą, wkradłaś się do mego serca, wszczepiłaś na stałe w me ciało strzale mogłem już obejść się ani chwili dłużej bez odzewu z Twojej strony o najmilsza. Wierz mi, jakkolwiek list to jedynie nędzny świstek papieru, nie zaznam spokoju dopóki nie otrzymam respondu . Pragnę się zapytać jak Ci się wiedzie i zapewnić, ze na każde twe skinienie przyjadę by Ci dopomóc w każdej sprawie. Jak Ci się wiedzie? Co nowego się w Twoim życiu wydarzyło? Z całego serca liczę, ze wszystko dobrze się układa. Dzięki pomocy najmiłosierniejszego Boga mam w sobie dostatecznie dużo siły, by cierpieć bez ciebie na tym padole, choć nie wiesz nawet jak niewypowiedziane męki z tęsknoty tu wycierpuje. Plwam na okrutne koleje losu, które trzymają mnie zdala od Ciebie, nie potrafię oprzeć się takiej mocy jak moja miłość do ciebie. Jestem wypranym z entuzjazmu reliktem, nie potrafię wziąć się w garść, trzyma mnie przy życiu jedynie obietnica wspólnej przyszłości, twoja bliskość jest mi potrzebna stokroć bardziej niż jadło i trunki. Przeklęta rozłąka jeszcze bardziej wzmocniła moja więź z tobą, zapragnąłem bardziej niż kiedykolwiek dawać ci szczęście, raczyć cię wszystkim co będę Ci służył aż do końca życia. Jesteś moją damą serca. .I choć wygód mi tu nie braknie, to moje ciało wprost skowyczy z bólu tęsknoty każdego poranka, choć jedwabne łoże na którym samotnie sypiam z pewnością niczemu tu nie wini. Moje ręce poczerniały od prozaicznych zajęć, które uskuteczniam chcąc choć na chwilę zapomnieć o naszej tragedii, która katuje mnie znacznie mocniej niż wszystkie najgorsze koszmary z dzieciństwa, gdy zlanego potem budziła mnie matka, a ja uspakajałem się w jej ramionach cicho popłakując. Ześlij mi ukojenie i przyjmij zaproszenie na wystawna ucztę, która zapragnąłem wystawić w przyszłym miesiącu na naszą część, o ile nie chcesz mnie w końcu zastać się w pas i z całego serca swego życzę pomyślności i błogosławieństwa bożego w nadchodzącym czasie. Moja piękna, dostojna miłości, towarzyszko mej niedoli, ślę do ciebie najszczersze pozdrowienia. Twój wiecznie miłujący - Tosiek. Najmilsi, umiłowani ponad wszystko rodzice!Piszę do was z odległego Deutchlandu, gdyż chociaż dzieli nas tylko jedna granica, moje serce już usycha z tęsknoty za wami. Przybyłem po dwudziestu godzi-nach znojnej podróży do malowniczego, nie mającego sobie równych pod względem krajobrazów i czystości powietrza, Malente. Cóż to za kraina - wzgórza, pagórki, łany zbóż pijane wprost słońcem, po prostu wonderful. Nakazano mi padać w objęcia Morfeusza w namiocie, tym płóciennym schro-nisku skautów, przesiąkniętym jeszcze dymem ogniska i nutą patriotycznych pieśni. Prycza, twarda jak żarna w młynie, odcisnęła na zawsze piętno na moich kościach. To Madejowe łoże jest naturlich przeznaczone dla zwykłych śmiertelni-ków, acz moje, może nazbyt rozpieszczone wygodami ciało, wprost skowyczy z bólu każdego poranka. Posiłki tutaj to prawdziwe uczty: woda i suchary twardsze niż żelazo, a na deser, ku powszechnej rozpaczy, szpinak - ta odrażająca zielona maź, na widok której przypominają mi się wszystkie najgorsze koszmary z dzieciństwa, gdy zlanego potem budziłaś mnie, mamo, prawie każdej nocy, a ja uspakajałem się w twoich ramionach cicho popłakując. Tu groźny wódz bierze nas do „galopu” o każdej porze dnia i nocy, a z tej koszmarnej jawy nikt nie jest w stanie nas wybawić. Chlipiemy na boku bez ciepłych matczynych ramion, czekając na koniec tych katuszy jak na zbawienie. Moje ręce poczerniały od prozaicznych zajęć, niegodnych mojego szlachetnego pochodzenia, ani dotychczasowych przyzwyczajeń. Przygięty brzemieniem obowiązków, o których mi się dotychczas nawet przyśnić nie iż nabywam tu wiedzę o obcych kulturach, mających tak wiele różnych obyczajów, których w naszym rodzimym kraju nawet nie znamy, z pokorą oczekuje na Mateńko i dostojny Ojcze, towarzysze mojej niedoli, cierpiący równie mocno jak ja, a może i bardziej, ślą do was pozdrowienia, do których i ja także się dołączam swą skromną liebe euch mucho – wasz pierworodny, miłujący syn MattiasPostscriptumNiskie ukłony dla wielce szanownych starszych państwa liście wykorzystano języki: angielski, niemiecki, hiszpański, łaciński List miłosny w stylu barokowym Droga Efreionolo,pokornie padam ci do stóp, o najdroższa ma królowo. Proszę, racz wybaczyć mi zuchwałość lecz serce me goreje niewyobrażalnie uczuciem do Ciebie. Wszelaki sens mego parszywego żywota uchodzi w cień przy sprawie p... Barok - charakterystyka epoki Omów genezę nazwy, daty graniczne i charakter epoki to nazwa o szczególnym rodowodzie, pochodzi bowiem od nazwy klejnotu - perły ogromnie rzadkiej jakości, o dziwnych, oryginalnych kształtach, perły, którą w portugalskim j... Wiadomości wstępne Literaturę Baroku na świecie łączą między innymi powtarzające się motywy średniowieczno-romantyczne (za J. Krzyżanowskim), satanizm, fantastyka, mistycyzm, folklor, makabryzm, symbolizm. W całej kulturze zjawiska barokowe były rodzajem reakcji na rozumienie świata po Koperniku, czyli wtedy, kiedy zdano sobie sprawę, że Ziemia nie jest centrum Wszechświata, że człowiek bezpośrednio styka się z nieskończonością. Mimo że przejście od literatury renesansowej do barokowej nie było tak klarowne jak w innych sztukach, można zauważyć pewne nowe tendencje i zasady pisarstwa. Porządek, jasność i harmonia, typowe dla epoki poprzedniej, powoli ustępowały miejsca literaturze bardziej chaotycznej, niespokojnej, nieuporządkowanej, dziwniejszej. Z początku zmiany dokonywały się w ramach literatury opartej na wzorcach klasycznych. W ramach klasycznych form wyrażano już jednak niepokój, niepewność, niewiarę w możliwości poznania, przekonanie o słabości człowieka. W taki sposób rodząca się literatura w jej nowym nurcie była intelektualna, trudna w odbiorze, nawiązująca do wielu poprzednich dzieł. Opierała się na niezwykłych konceptach, zaskakujących pomysłach i pointach, operowała dowcipem, paradoksem. Zabiegi takie wyrażały próbę zrozumienia dziwnego świata, zdziwienie nad jego zasadami i wydarzeniami, które się wokół działy. Był to wyraz niepewności człowieka, artysty, chaosu, przemian w świecie. Pojawiły się elementy dynamiczne oraz asymetria. Jeśli natomiast czerpano ze wzorców starożytnych bądź średniowiecznych czy renesansowych – zawsze interpretowano je na swój sposób. Naśladownictwo, tak cenione w poprzedniej epoce, zostało zastąpione oryginalnością, konceptem, nastawieniem autora na zaskakujący efekt. Dominowały więc reguły: persuadere (łac. przekonywanie odbiorcy) oraz permovere (łac. poruszenie odbiorcy). Zainteresowanie sprawami języka jako tworzywa literackiego również przyniosło skutki w postaci zjawisk: eufuizmu, gongoryzmu, marinizmu, préciosité. Wszystkie one wpisują się w wielkie zjawisko barokowego tendencje literackie Baroku (manieryzm, marinizm, konceptyzm, gongoryzm, préciosité, eufuizm) Pojęcie manieryzmu jako kierunku estetycznego odnosi się do całej epoki. Wywodzi się ono ze sztuk plastycznych (O manieryzmie w sztuce czytaj więcej tutaj). Obejmowało swym znaczeniem właściwie wszystkie zjawiska artystyczne i literackie, ponieważ Barok nastawiony był na oryginalność. Mimo że mamy do czynienia z modami literackimi, prądami, nurtami panującymi w literaturze danej szerokości geograficznej – jednak każdy z autorów dąży do wypracowania odrębnego stylu i własnej maniery pisarskiej. Samą manierą było tworzenie w jednym z barokowych nurtów, które nasycone są „dziwnością”, elementami zaskoczenia. Niezależnie od przyjętego pojęcia na określenie stylu wykwintnego, kunsztownego, obfitującego w ornamenty językowe czy konstrukcyjne – tendencje literackie epoki określa się jako manierystyczne. Różne kierunki poetyckie, mające charakter manierystyczny, określa się inną nazwą w różnych krajach. Mówimy o konceptyzmie włosko-hiszpańskim, który we Włoszech nazywany jest marinizmem, a w Hiszpanii gongoryzmem. W przypadku literatury francuskiej funkcjonuje pojęcie préciosité, angielskiej – eufumizm. Kierunki te wiele łączy, można jednak zauważyć między nimi pewne różnice. Konceptyzm był nastawiony na wywołanie u odbiorcy zdumienia i zaskoczenia. Styl ten kazał dobierać niezwykłe wyobrażenia i myśli, kunsztowne sformułowania językowe i opierać utwory na oryginalnym pomyśle artysty. Konceptyzm był zjawiskiem typowym dla całej poezji barokowej. Polegał na położeniu nacisku na oryginalną, zaskakującą konstrukcję wiersza. Koncept był wyszukanym pomysłem, dzięki któremu wiersz stawał się niezwykły. Konceptyzm zakładał stosowanie złożonych technik wypowiedzi artystycznej. Służyły temu figury stylistyczne, np. oksymorony, paradoksy. Konceptyzm włosko-hiszpański stanowił rozwinięcie Arystotelesowskiej zasady dowcipu. Powstał z zauważenia w pismach włoskich połączenia dwu tendencji hiszpańskich: 1) cudowności, wspomaganej przez koncept oraz 2) różnorodności, która objawiała się w bogactwie języka. Teoretykami konceptyzmu byli: Hiszpan Baltasar Gracian oraz Włoch Emanuele Tesauro. Konceptyzm był przeciwstawieniem się naśladownictwu natury. W naturze widziano niedoskonałość, sąsiedztwo rzeczy wartościowych z bezwartościowymi. Tylko sztuka mogła naturę upiększyć, ale też jedynie w duchu konceptyzmu – czyli za pomocą umiejętności artysty, zwanej agudeza. Agudeza to ciętość umysłu. Polegała na: 1) odkryciu stosunku między rzeczami; 2) ocenie ich; 3) zrozumieniu tych rzeczy; 4) subtelnym pomyśle, koncepcji na wyrażenie swego odkrycia. W pierwszym etapie chodziło zwykle o znalezienie jakiego paradoksu w świecie, dysharmonii, przeciwieństwa. Pośród metod wyrażania konceptu lansowano metaforę, która była nastawiona na zwięzłość, jasność, nowość. Metafora miała wywołać zdziwienie odbiorcy. W Polsce studia nad poezją konceptualną zawdzięczamy Maciejowi Kazimierzowi Sarbiewskiemu. Marinizm jest stylem poetyckim charakterystycznym dla włoskiego Baroku i pochodzi od nazwiska Giambattista Marino (1569–1625). Poezja marinistyczna powinna zaskakiwać, olśniewać i zdumiewać. Marino miał powiedzieć: Kto nie potrafi zdumiewać, niechaj idzie do myśl tejże koncepcji najważniejszymi elementami sztuki winny być: oryginalność, niecodzienność, przepych stylistyczny. Marino zapoczątkował modę na pisanie wierszy udziwnionych, kunsztownych, zaskakujących i olśniewających formą. W tego typu utworach da się zauważyć zaskakujące eksperymenty słowne i stylistyczne, dziwne metafory, liczne hiperbole, błyskotliwą i zaskakującą pointę. To właśnie dobra pointa decydowała o kunszcie całego utworu. Poezję Marina określa się jako poezję zmysłowej rozkoszy. Za ważny element poezji uważał Marino doznania zmysłowe, które miały być odzwierciedleniem stanu duszy. Jego twórczość była również bardzo intelektualna i „zimna”, przetwarzająca różne, zaczerpnięte z tradycji literackiej wątki. Poezja ta nie opisywała natury, lecz raczej wyizolowaną od rzeczywistości kulturę. Poeta miał przede wszystkim mistrzowsko opanować język, tworzyć kunsztowne porównania, koncepty, pointy. Miał łamać schematy i reguły, miał zadziwiać. To był jego główne zadanie. Gongoryzm wziął się od nazwiska hiszpańskiego poety Luisa de Gongora y Argote (1561–1627). Oznacza on barokowy styl poetycki w Hiszpanii, odznaczający się zawiłością, kwiecistością; jest bardzo ozdobny i napuszony. Gongoryzm charakteryzował się stosowaniem niezwykłego słownictwa, przekształceniami słów greckich i łacińskich. Nurt ten kładł nacisk na rozbudowane metafory, zaskakujące i niezwykłe. Gongoryzm często stosował aluzje. Eufuizm to pojęcie wzięte od angielskiego pisarza Johna Lyly (1554–1606). Mianem eufuistycznego określa się język (mówiony lub pisany) kwiecisty, sztuczny, przesadny. Styl préciosité wywodzi się z Francji. Słowo précieuse oznacza wykwintnisię, efektowną kobietę, damę z paryskich salonów literackich XVII w. Pojęcie to rozpowszechnił Molier. Oznacza ono, podobnie jak powyższe określenia stylu, wykwintność, barwność, wyszukanie lub przeładowanie, francuski We Francji szybko zrezygnowano z tendencji barokowych na rzecz powrotu do klasycyzmu. Taka sytuacja we Francji spowodowana była charakterem rządów Ludwika XIV. Władcę określanego często mianem najbardziej absolutnego z absolutnych władców ówczesnej Europy. Ludwik XIV jest autorem słów: Państwo, to ja i nazywany był Królem Słońce. Za jego czasów powstał Wersal, dwór królewski pod Paryżem. Był to też okres prześladowań protestantów we Francji. Nad zgodnością sztuki z wymogami klasycyzmu zaczynała czuwać Akademia Francuska, powołana do życia w 1635 roku. Zwłaszcza teatr francuski przeżywał wtedy swój złoty wiek. W XVII wieku teatr rozwijał się także w Anglii oraz Hiszpanii. W każdym z tych krajów stanowił jednak zjawisko odrębne i wyjątkowe, dające początek różnym kierunkom w teatrach innych państw. Z klasycyzmem i teatrem francuskim związane są nazwiska takich znakomitości, jak Molier, Corneille, Racine czy Boileau. Pierwszym klasykiem francuskim był Pierre Corneille (1606–1684). Jego najsłynniejszy utwór, Cyd (1636) ukazywał ciężar konfliktu między obowiązkiem, konwencjami towarzyskimi i honorowymi a miłością, szczęściem osobistym. Jedynym zarzutem Akademii Francuskiej wobec dramatu Corneille'a było pozostawienie bohatera przy życiu w zakończeniu utworu. Cyd zyskał jednak rozgłos i uznanie publiczności ze względu na swą sugestywność. W czasach upadku ideałów renesansowych bohaterowie Corneille'a odzwierciedlały poczucie samotności człowieka w konieczności dokonania dramatycznego wyboru wartości. Mistrzem klasycznej formy tragedii w XVII w. był Jean Racine (1639–1699). Bohaterowie Racine'a jeszcze wyraźniej niż u Corneille'a przedstawiali sytuację ludzkiej jednostki w XVII w. Tragik skupiał się w swych utworach na pokazaniu wachlarza ludzkich namiętności, które wprowadzają chaos w życie człowieka. Bóg okazuje się jednak daleki i milczący, choć nadprzyrodzony porządek, panujący mimo wszystko w świecie, jest Jego dziełem. Przykładem tragedii Racine'a jest Fedra z 1677 r. Do nurtu klasycystycznego zaliczany jest także Molier (1622–1673), chociaż łamał w swoich sztukach klasyczną zasadę trzech jedności, czy prawdopodobieństwa intrygi. Autor takich utworów, jak Skąpiec czy Świętoszek, uważany jest za twórcę nowego typu komedii – komedii charakterów, które piętnowały negatywne cechy. Komediopisarz krytykuje przede wszystkim zakłamanie religijne, obłudę wyższych warstw społecznych, pyszniących się modnymi salonami, ludzką naiwność, która dotyczyć może człowieka każdego stanu. O Molierze przeczytasz więcej w opracowaniu Świętoszka i Skąpca. Sztuka poetycka autorstwa Nicolasa Boileau (1636–1711) jest kompendium wiedzy na temat zasad poetyki klasycyzmu francuskiego. Poezja ma naśladować naturę, głównie naturę człowieka. Boileau podkreślał, iż to, co rozumne, wieczne i przez to uniwersalne, trwa zawsze. Poezja nie powinna być udziwniona, świadomie brzydka, przypadkowa w doborze metafor. Wzorem winna być zawsze poezja starożytna, idealna w proporcjach stylistycznych. W nurcie francuskiej klasycystycznej literatury dydaktycznej wsławił się najbardziej Jean de La Fontaine (1621–1695), autor Bajek. W dowcipnych, wierszowanych formach, zawierających puentę sportretował La Fontaine ludzkie charaktery, a zwłaszcza ich wady i wstydliwe często skłonności, np. obłudę. Twórczość ta stanowiła kontynuację starożytnych osiągnięć Ezopa, ale La Fontaine przemycał treści moralizatorskie w sposób bardziej dyskretny i subtelny. Ta dziedzina literatury francuskiej znalazła wielu naśladowców, także w Polsce epoki Baroku i Oświecenia – Krzysztof Niemirycz, Jan Stanisław Jabłonowski, Ignacy metafizyczna (Anglia) Pod koniec XVI w. w całej Europie pojawiły się nastroje rezygnacji, zwątpienia, kryzysu optymistycznych idei renesansowych. Sceptycyzm i niepewność przeniknęły także do twórczości poetyckiej, najpierw w Anglii, a potem na kontynencie. Trudne, filozoficzne tematy poeci metafizyczni ujmowali w wyrafinowanej formie. Do języka poezji wprowadzali słownictwo z teologii, nauk ścisłych, filozofii. Przedstawicielem angielskiego nurtu poezji metafizycznej jest John Donne (1573–1631). Podejmował on filozoficzne, trudne tematy, przekazując je w barwnej, pełnej konceptów formie. Donne uważany jest za twórcę niezwykłych erotyków, a także poezji religijnej. Tematami jego wierszy były takie zagadnienia jak: Bóg, człowiek, śmierć, miłość. Przy czym Donne dąży do zacierania granic treściowych, np. erotyk nagle może zamienić się w modlitwę, albo utwór, rozpoczęty jako religijny, może skończyć się zmysłowym opisem lub wyznaniem. Do znanych utworów Donne'a należą: Waleta, żalu zabraniająca oraz Śmierci, próżno się pysznisz.... Pierwszy to utwór o miłości, której siła porównana jest ze śmiercią. Drugi zaś nawiązuje do teologii zbawienia i przekornie zapowiada śmierć i literatura hiszpańska W XVII wieku Hiszpania jest potęgą polityczną i gospodarczą - wszystko dzięki koloniom na nowo odkrytym kontynencie. I właśnie w tym kraju ożyła średniowieczna tradycja romansów rycerskich. Kpiną z romansów barokowych było dzieło Miguela de Cervantesa Historia przemyślnego szlachcica Don Kichotaz z Manchy. Tytułowy Don Kichot postanawia wieść życie błędnego rycerza. Cervantes bohaterem swojego dzieła uczynił ubogiego szlachcica, który postradał rozum pod wpływem romansów rycerskich. Wierny rumak Don Kichota to chuda szkapa, towarzysz wypraw rycerskich, wierny giermek Sanczo Pansa okazuje się wielokrotnie mądrzejszy, zaradniejszy i bardziej obeznany w świecie niż jego pan. Przez skontrastowanie charakterów Don Kichota i Sancho Pansa Cervantes pokazał też różnice w postawach: naiwnej i racjonalistycznej. Chłodnym osąd rzeczywistości oparty na logice reprezentuje giermek. Rycerz natomiast uosabia człowieka awanturniczego, którym miotają namiętności. Celem wypraw bohatera była oczywiście walka ze złem i obrona ukochanej – Dulcynei. Ale także te aspekty podlegały w dziele ośmieszeniu, ponieważ Dulcynea była prostą, wiejską dziewczyną. A dobro i zło często przedstawiało się bohaterowi w krzywym zwierciadle. Parodia rycerskiego eposu i romansu stała się opowieścią o idealizmie i zawodzie. Don Kichot natomiast przerodził się w symbol marzyciela-idealisty, który żałośnie walczy z wiatrakami czyli z ułudą. Od dzieła Cervantesa pochodzi współcześnie używane powiedzenie „walka z wiatrakami”. Wiek XVII w Hiszpanii był także czasem rozwoju teatru. Sztuki poświęcone kultowi honoru pisał Lope de Vega (1562–1635). Jego warsztat należał do mistrzowskich, zwłaszcza w budowaniu intrygi i plastycznym portretowaniu postaci, a także w ilości stworzonych sztuk teatralnych. Drugą wielką osobistością w dramaturgii hiszpańskiej był Pedro Calderon de la Barca (1600–1681). Najsłynniejszą jego tragedią jest Książę niezłomny – dramat o tematyce filozoficznej i religijnej. Akcja jednego z dramatów Calderona rozgrywa się w Polsce. Życie jest snem świetnie opisuje barokowe obsesje filozoficzne: ciągłe dywagacje nad realnością bądź nierealnością świata oraz obawa, związana z różnym rozumieniem wolnej woli człowieka.

list miłosny w stylu barokowym